ayrılık üzerine

içinizdeki çığlığın yankısıdır ayrılık
onun ardından elde kalan sadece yalnızlık
bitmez sanılan ürpertici ,sessiz gecenin sonunda
sabah ayazında üşümektir yalnızlık

blue_rose

Sözün yaratılışı Züleyha'nın yaradılışından evveldi. Âdam, ki ona bütün isimler öğretildi. Yûsuf'un kaderi Züleyha'ya tecelli. Züleyha'nın kaderi Yûsuf'a tecelli. Kuyu. Zindan. Kuyu. Zindan. Önce çile arkadan ihsan. Züleyha vazgeçti mi maşukundan'

Mülk gibi söz de, ne senin ne benim.
Cümle gibi aşk da ne senin ne benim.
Söz de,
aşk da,
ne benim ne senin.
Bir yaz sabahına doğan ve su değdiğinde kokusunu salan kırmızı sardunya,
ağustos göklerinde başımın üzerinden geçen bulut,
mayıs gülü,
ışıklı nisan yağmuru
ne kadar Allah'tansa,
mülk gibi söz de ve aşk da
O'ndan.

'Sen' tahtına yazıcı kimi oturtsan da,
beşerî bir sevgili ya da cismanî bir aşk gibi görünen,
hiçbir yol O'ndan özgeye çıkmıyor aslında, 'gönül tahtına O'ndan özge sultan' olmuyor.
Değil mi ki her şey O'ndan,
gidecek yer yok O'ndan başka. Gelinen yer yok O'ndan başka.

İnsan o ki, O'ndan başkasını sevemez sevginin mahiyeti icrabı, O'ndan başkasını bilemez bilginin mahiyeti icabı.

Işık ki tek kaynaktan dağılır, ışığı yakın olan aydınlık, uzakta kalan karanlıktır. Her şeyin O'ndan olması, ve ışığın tek kaynaktan dağılıyor olması O'ndan başkasının bilinme ve sevilme ihtimalini tümden yok eder.

Kimi zaman sevdiğimizin ne olduğunu bilmeden severiz. Ve insan henüz neyi sevdiğini bilmediği böyle zamanlarda O'ndan başkasını sevdiğini zannedebilir :

Bir çiçeği, bir kuşu,
denizi, yağmuru,
gökyüzünü, yazıyı,
yazıyı yazanı, kalemi tutanı,
bir yaratılmışı hasılı.

Söz gelimi Leylâ Mecnun'u, Şirin Ferhâd'ı, Züleyha Yûsuf'u sevdiğini zannedebilir.

Oysa sevmek, en fazla, neyi sevdiğini fark etmek demektir ve seven biraz da neyi sevdiğini bilendir.

Çünkü ışığın kaynağı tektir ve kim aydınlığının kendinden menkul olduğunu iddia edebilir'

Her aşk O'na çıkar sonunda, O'ndan başkasını sevmek imkânsız gibidir. Seven neyi sevdiğini bilse de bu böyledir, bilmese de bu böyledir.

Bu yüzden değil mi ki kendini kaybetmek gibi görünen aşk, aslında kendini bilmek. İstese de insan O'ndan özgeyi sevme şansı yok. Şans sözcüğü yok lügatlerde bundan böyle. O'ndan özgeyi sevme ihtimali yok. Ve neyi sevdiğini bilenle bilmeyen arasındaki fark sadece bilmenin bilincinden ibaret.


Küçük bir biliş farkı.
Mülk gibi aşk da Allah'tan.
Ruhun da O, kalbin de O, aklın da O.
Tenin de O, canın da O, cismin de O.

Ve aradan perdeleri kaldırarak O'nu bilmek olarak tanımlanan şey, bu seyr ü sefer, sadece O'nu bilmeyi bilmenin sancısından ibaret.

Sevginin yanılgısı yok. Yanlış olan neyi sevdiğini bilmemek ve yolu yanlış çizmek. Hangi kaynaktan geldiğini suyun, hangi dağın üstünden döküldüğünü aydınlığın, bilmemek. Bilmemek yanlış kılar sevgiyi.


nazan bekiroğlu - yusuf ile züleyha

yusuf, dedi zuleyha;

seni sevdiysem, seni her gormemde ikinci kez gormedigimden. her gormemde seni yenidenmis gibi degil, yeniden gordugumden. odama her girisinde ilk kez girdiginden. kendi kendinde bile tekrarlanmadigindan sen.

sevdim seni, seni sevdiysem, bir esikten gectigimdendir. bir kentin icine dustugumden ve bir kenti icime dusurdugumden. ben ki tum savaslarimda hem kumandan hem neferdim. bu yuzden seni sevdim.

ve biliyor musun, seni sevdiysem, butun ruhlarin yaratildigi ve henuz ruhlara cesetlerin bicilmdigi o mecliste, senin yaninda yer almis oldugumu hatiramda tasiyor oldugumdandir bu. bunca kolay terkediyorsam varligimi senin varligina o simsek pariltisi anin anisini gozbebeklerimde sakliyor olusumdandir.

bu kadar tanidik buluyorsam kalbimi kalbine, o ezeli ugultuyu hala kulaklarimda tasidigimdandir.

yusuf, dedi zuleyha, seni sevisim, ilk anda hem kendi basimi verdigim hem senin basini goturdugum bir ihtilal olacak. ama yazgi kan'i ihlal edilmis bu ihtilali bozacak ve her sey guzel olacak. zaman gecsin, her sey sonra olacak. cok yakinda bir bela ortusu ortulecek uzerine senin. ama askin hulasasi, cok gecmeden varligin nizaminda anlam kendisini bulacak.<sup>*


nazan bekiroğlu</sup>

zuleyha yusuf'a seslenir;

âh benim! âh benim!
ey adim adiyla yazilacak olan.
sularima dokulen karanlık, yoklarimi orten aydınlık
ama muhabbetinden asla rücu etmedigim
gun gectikce cogalan benzetmelerim
sozcuklerim, lugatim, lisan hacmince vasifladigim vâsifim.

zuleyha yusuf'a bir mektup yazmaya baslayinca, gordu ki hitaptan oteye gecemedi. anladi ki askin namesinde ser-nameden ote kelam yok. ve zulayha'nin lugatinde yusuf'tan ote sozcuk yok.

nazan bekiroğlu

züleyha

rabbini bilen züleyha ilk dua olarak hemen oracıkta, rabbim, dedi, gözlerimden bu acıyı kim silecek benim? kim yıkayacak gözlerimin içini? kim yıkayacak acılarla dolup taşan kalbimi?

hemen arkasından da, olsun, dedi. rabbim, her şeye razıyım. hepsine razıyım. yeter ki aşktan azad etme kalbimi. yeter ki göz yaşlarımın serininde yıka içimi.

göz yaşlarımı ve aşkımı alma, onlar bende kalsın. bedel olsun. ödül olsun. bağış olsun. yoksulluğum zenginliğim olsun.

aşkım yeter, muhabbet denizinin kıyıları ne denli sınırsızmış göreyim. aşkım yeter varlığımın anlamı neymiş, çözeyim.

yeter aşkım, yeter ki aşkımın kalbime düştüğü yere kadar yükseleyim.

aşkım yeter, tenimin kafesiyle düştüğüm kuyudan aşkımın tüyleriyle yükseleyim.

aşkım yeter, tenimin beni hapsettiği zindandan aşkımın kanatlarıyla geçip gideyim.

aşkla var olduğum yerde yine aşkla yok olayım.

rabbim, acıya razıyım ama gözyaşım bende kalsın. razıyım yoklukta var olayım.

yitirdikçe bulayım. öldükçe doğayım.

canım çekildikçe aradan saf aşktan ibaret kalayım.

rabbim, dedi züleyha çıkar aradan takılıp kaldığım tenimi, kaldır aradan saf aşkla aramdaki perdeleri.

Nazan Bekiroğlu-Yusuf ile Züleyha

kendimi suçüstü yakaladım yine,
anılara dalmışken..
şimdi ise,
yalnızlığım sendin ,hüznüm sen...
gözlerim bir dolu bulut şimdi.
yokluğun mavi bir ölüm gibi.
susuyorum...
kimseler bilmesin yürek yangınımı!
merhamet gerekmez senden başkasından,
kimse bilmesin,sessizce kopsun çığlıklarım..
bir çöl gecesi gibi sessiz yüzüm,
gözlerimde bir kaç damla yaş...
gören olmaz ,bilen yok halimi,
bilmemeli kimse sensizliğimi.
öyle güzel mi hala gözlerin?
öyle deli mi akar hala kanın?
ya ellerin,sıcaklığını hissettiğim ellerin...
aşkı bulduğum sonra da ansızın kaybettiğim,
yanındayken kendimi unuttuğum kalbin...
benden eser var mı şimdi o kalpte?
haykırsam duyar mısın sesimi?
seni seviyorum desem ..unutmadım bak hala..
yine daldım düşlere.....iyi geceler aşkım,iyi geceler...

blue_rose

için için yanarken kalbim
gözlerin kimbilir hangi gözlerde...

blue_rose

adın acı bir şarkı dilimde
gerçek bundan da acı
bırakmamalıydım seni
senden vazgeçmek değildi bu
ahh bilsen nasıl zordu
özleminle geçti en güzel yıllarım
yine de sevgilim pişman değilim
yeter ki sen de unutmadın bileyim
umutsuz yarınlara rağmen seni sevmek
seni sensiz sevmek yeter bana
seni seviyorum
seni çok seviyorum...

adı hüzün bu gerçeğin...

esti yine

duyuyor musun uzaklarda biryerlerde
senin için atan kalbi
senin için bir anlam ifade eder mi?
anlatsam sana pişmanlıklarımı
yıllardır kanayan yaramı
anlatsam sana aşkımı
ben istedim diye mi böyle oldu
ben istedim mi sanıyorsun?
saçma sapan bir hayat benim ki
çelişkiler,anlamsızlıklar
bir yanda isyankar,günahkar ben
bir yanım pişmanlık nedir bilmez
hasta ruhum anılara hapsolmuş
cevapsız sorulara boğulmuş
birbirine karışmış hayaller,çaresizlik
umutsuzluk,umut,yaşamak veya yok olup gitmek
rotasız gemiler gibi yalpalayarak yol alan
kararsız ,kendinden habersiz
bilir misin nasıl yaşamak bu
anlamını kaybetmiş herşey
renkler solmuş,nağmeler susmuş
hayatın ahengi kaybolmuş
şikayet değil bu sadece hali pürmelalim
hem kimden kime şikayet edeyim
benden sorulacak hesaplar varken
hesabını kimden sorayım mutsuzluğumun
hem artık biliyorum
gayri-meşru muhabbetin cezası merhametsiz azap çekmekmiş
işte ben bu merhametsiz azabı çekiyorum
hem de tüm acısıyla
rabbim affet beni..

blue_rose

sana

kimsenin kimseye yazmadığı şiirler yazmalıydım sana
benden sana olmalıydı bütün güzel sözler
içim acıyor,çırpındıkça batmaktayım bu sevdaya
nefes nefes çekiyorum hasreti,çaresizliği içiyorum yudum yudum
oysa hayallerim vardı ikimize dair
şimdi çok uzak bir seraba dönen hayallerim
ne olurdu bitmeseydi ,gözlerinde kalsaydı gözlerim
mümkün olsaydı keşke zaman geri döndürmek
bıraktığım yerde seni bulmak mümkün olsaydı
bir şans daha olsaydı..küçücük bir umut..
olmaz ki biliyorum!gel desem gelemezsin
gel desen gelemem...

blue_rose