...

hüzünle karışık bir mutluluk var yüreğimde,
nedenini bilmediğim bir suskunluğa gömüldüm...
oysa daha dün gözlerinin içi gülen kadın bendim.
şu hayatta hiçbir şeyi normal insanlar gibi yaşayamadığım için mi böyleyim?
ne o blue_rose ,kendine ve ona verdiğin sözleri şimdi yüreğin taşıyamıyor mu??
derin bir iç çekiş,ardından bir hatıra canlanır ya gözlerinde,
gerçi alışmış olman gerek böyle yaşamaya...
bilinenler,bilinmek istenmeyenler,
yaşananlar,yaşanmak istenmeyenler,
herkesin aslında bildiği halde,gözlerinin içine bakarak
hiç olmamış gibi davranması...
pişmanlıkların,hüznün ,ağlamaların ve kahrolası gururun...
sen hep böyle yaşamadın mı şimdiye kadar?
şimdi neden bu sanki ilk kez yaşadığın acı.
nice çözümsüz gibi görünen şeyler bir bir olurken,
neden bu hüzün..
sitem mi edeceksin yoksa? kime? ne hakla?
neden bu gözyaşı?
kaybolup giden yıllara mı?yoksa belirsiz yarınlara mı?
sorular...sorular...sorular...
bir kere başladımı sonu gelmeyen...
cevap bulamayacağın sorularla savaşacağına,
kapatsan gözlerini...
işte tam da orda...kalbinin derinliklerinde hissettiğin atış...
O orda...gerisi mühim değil...

inan bana sitem değil bunlar..
bu kalp öyle olmuş ki,söylemezse çatlayacak...
halini anlatamazsa acı içinde yanıp duracak..
senden başka kime anlatsın hem..
başka kim var.
söz verdim sana biliyorum,ben seni hiç üzmeyeceğim.
öyle sevmişim ki seni,ne olursa olsun kabullendim.
ve dua ediyorum:
Rabbim,öyle bağla ki bizi,
ölüm bile ayıramasın...
seni seviyorum hayatımın ilk ve tek aşkı
iyi geceler...

blue_rose