ne zaman yağmur başlasa,hemen penceremi açarım
toprak kokusu dolsun diye odama
geçmişten bir hatıra getiren o koku...
yağmurlu bir gündü hani
elele yürüyorduk demiryolu boyunca
yağan yağmura aldırış etmeden
sanki ıslanan biz değildik
öyle ağır ,öyle umarsız yürüdük yol boyu
toprağın kokusu vardı sadece
ve elin elimdeydi ya...
işte şimdi yine yağıyor usul usul
pencerem açık yine
doyasıya içime çekiyorum toprağın kokusunu
buğulu gözlerin gibi gökyüzü
bulutlar bile örtemedi hayallerimi...
biraz sokağa çıkmalıyım şimdi,şemsiyemi almadan
ellerimi kaldırıp mesken etmeliyim yağmur damlalarına
bence yağmurla beraber dinsin özlem
gökkuşağı doğsun yüreğimde renk renk
bir gün gelirsen ,yağmurlu bir günde gel
şemsiyeni almadan gel...
blue_rose
5 yorum:
cok güzel bi yazı gercekten...insan sevdigini kaybettigi zaman onunla olan hatıralarını silemiyor dahada sarılıyor o hatıralara kopmazcasına...
Bir gökkusagi gibi rengarenk ve parlak gecsin hayatin canim,sevgiler,...
teşekkür ederim yorumlarınız için
yağmurlu bir günde şemsiyesiz dolaşmak...
zamanında çok severdim okuldan arkadaşlar fazladan şemsiye getirirdi bana vermek için ama şimdi....
çocuklar hasta olcak yaaa ....
sevgilerimle
yağmur temizliktir fakat sonundada soğuktan üşütmektir güzel bir paylaşım olmuş sevgiyle kalın
Yorum Gönder