15 Şubat 2009 Pazar

uçurumun kenarından



öyle bir yerdeyim ki şu an;
önüm dipsiz bir uçurum..
bir yanım alabildiğine bahar cıvıl cıvıl,
bir yanım kış,boran...
ileri bir adım atsam parça parça olacağım muhakkak...
geri atsam adımımı, beni bekleyen karanlık yalnızlığımdan başkası değil...
yaşamak neden bu kadar zor?
ve....
ey hayat!beni neden yoruyosun?

blue_rose



5 yorum:

AskinAy dedi ki...

sevgi dolu günlerin cok olsun canim,sevgiler..

kardelen dedi ki...

biraz karamsar bir yazı olsada çok güzel olmuş güzel ve ferah günlerin sizinle olması dileğiyle sevgiyle kalın...

böcük dedi ki...

sahi yaşamak neden bu kadar zor.. neden..

-mka- dedi ki...

Yukarı doğru bakmayı neden denemiyorsun? Yukarı doğru bak, bir dilek tut, ve "amin" de..

İyi gelecektir..

Yapamıyor musun? Boynun mu tutuldu? Yukarıya bakamıyor musun? Dileğin mi yok?

Peki o zaman; senin yerine ben dileyeyim bu kez..

Allah'ım!

Sen, blue_rose kulunun önündeki dipsiz kuyuları gül yaprakları ile doldur ayak hizasına kadar..

Kış ve boranla dolu yanını güneşinle ısıt, baharlardan baharlar kat..

Geriye döndüğünde karanlık olarak gördüğü yalnızlığını şenlendir, O'nu kendisi ile başbaşa bırakma.. Yalnızlık kapılarını, sevdiği herkese aç.. İçini, sevdikleriyle doldur..

Amin..

-mka-

blue_rose dedi ki...

amin
O'ki benim tek dert ortağımdır.
hiç bir zaman beni kendisine el açtığımda boş çevirmedi.